seni
toynaklarýnýn kývýlcýmýyla
ellerin yordamýyla
kavradýðýmdan beri
baðdaþ kurdum eteklerinin dibine
erguvanlar uðulduyor
âsude halinle demleniyorum
ne görüyor ne duyuyorsun sesimi
züleyha gibi:
saçlarýný uzat usulca
serviden sýzan su misali kuyulara
dudaklarýma deðmeli tel tel
yeniden meþk etmeliyim
çözülürken saçlarýn ellerimde
yusuf gibi:
bir kere daha baþlýyorum
cývýltýsý kýpkýzýl yansýrken güneþin
düþlerini öperken göz süzmelerim
günün en mavisine
mor bulutlar devrildi
bu uzlet sabahýnda
can verebilmeliyim
bilmeli kalbin aynasý
yaþama dair kýlavuzumsun
sineme elif çekerim
söðütte büyürüm
varlýðýnla su
yokluðunla ateþsin
dallarýna ateþli karanlýkta býraktýlar
bütün kor sözlerimi
boðuluyor rüzgârýn çýðlýðýnda
kanatarak büyüyor yapraklar
gökkuþaðým sendin
seninde örtüldü önün
sevdamý çaldýlar
artýk
nihâl’e akar giderim
kalem yontulur bakýþlarýnda
kan verir gözlerin
ayrýlýðýn adýyla yüzleþir
yaðmalanýr fâni duygular
öz diliyle haykýrýrsýn aþký
kalbini emerken hüzün
boþalýrken damarlarýn
gidiþime zevalsin
budur acýn
denize tiryaki aþkým
dalgasýna tutulurum
sen rüzgâra dönüþürsün
beni suyun altýnda devþirir
baðrýna basar hüzzam selâ
kuyular eksilir hayatýndan
züleyhanýn aðladýðý gibi yusufa
sen biraz züleyhasýn hülyasýna kapanmýþ
ben biraz yusuf. kuyulara atýlmýþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.