’Þu yalan dünyanýn sonu bir hiç imiþ,akþam gelip konan sabah göç imiþ’
Pir Sultan Abdal
eloðlu bürünür atlas dünyasýna senin pusatýn bir kara sevda tenhalarda üþüyen yalnýzlýðýnla aðýrdan koyulunca göç yollarýna yüreðinden gam yüklü kervanýn da geçer
kapatýr gül kapýlarýný gönül sarayýn akar çeþminden kanlý yaþlarýn düþer avuçlarýna bir katre ahuzarýn susar bülbül-ü þeyda viran olur baðlarýn dilini yaralayan feryad-ý figânýn da geçer
gün geç kalýr doðan güneþine usul usul dolanýr ay gecenin beline hasretin saçýlýr yýldýz gibi senelerine sultan olunca sabýr illerine cefasýný sürdüðün âlem-i devranýn da geçer
uçar visalin sinesinde beslediðin umutlar resmetse de ömrünü ahralý kaðýtlar çürür kalemi inþa eden dallar bilene ne gerek, bilmeyene nasihât var kaþlarýnýn daðýna yazýlan fermanýn da geçer
an gelir sözün geçmez can kalene tutarsýn yelkovanýn akrebini ellerinle kýrýlýr zaman kadraný dökülünce yýkýlýr burçlarýn bir deprem sessizliðinde vücud-u þehrinden bu can da geçer
Seyran Tankuþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Seyran Tankuş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.