dilim ince lal

Son geceyi de yolcularken penceremden
uzaklarda görüyorum billur sabahý
kan aðacýyým gayrý
kýblem toprak
dinim dizginsiz aþk
tozla duman ettim geçtiðim yollarý,
çarkýn parçaladýðý düþlerden hayýr yok
oysa ne çok çekmiþtim cefasýný
artýk kýrýldý sabrým
daðýldý kehribar tesbih!

Yalnýzlýkta güvenilmiyor karanlýk semaya
zaten bir gözü var gecenin
ya mehtapla bakýyor çýplak kalbime
ya da hilal kaþlý kör oluyor penceremde,
suskunlar aðlamasýn
ne yakut küssün
ne de safir
þimdi lal taþlarýný diziyorum gönül ipime.

Beklesin beni ayak sürtmemiþ uçsuz uçurumlarýn kenarýndaki patikalar
girilmemiþ inlerin aðzýnda yetiþen çiçeklere ad vereceðim
acýlar keþfedeceðim aþka dair /ki bu konuda mahirdir yüreðim/
sarý süsenler moraracak utancýndan,
aðaracak gönül sýnýrýndaki kan hücresi
bir yaný Araf
bir yaný Aðrý olacak koca sevda daðýnýn
nefret çaðýnýn tohumlarýný çürüteceðim sevgili gözyaþýmla…

Han kuracaðým han bu cihanda
yalnýzlar uðrayýnca kýrýk kanatlý kapýma
eþiðimden atlayýnca umut ölüleri
yataklarýný ben açacaðým köhne odada
ve ben içireceðim þaraplarýný!

Þimdilik küçük hanýmdayým
ince lal olmuþ dilim,
önce þu duvardaki resmi düzeltmeli
sonra da kitaplarýmla söyleþmeliyim!

ö.n
Sosyal Medyada Paylaşın: