ÖLÜM KALDI GERİYE

Aþým tatsýz ve tuzsuz, sularým mayhoþ þimdi,
Baþým ayýk gezmiyor, aþkýnla sarhoþ þimdi,
Gördü de hüsranýmý lügatler bir hoþ þimdi,
Her kelamý bir vurgun; dilin kaldý geriye.

Gönül köþküm yýkýldý; þah idim, bende oldum,
Hazan düþtü baðýma, gör bak sararýp soldum,
Boynu bükük, divane, sana uzanan yol’dum,
Yýktýn köprülerimi, selin kaldý geriye.

Yýllardýr yaslandýðým hayaller halsiz düþtü,
Kýrýldý filizlerim, goncalar dalsýz düþtü,
Yitirdi yollarýný, özlemler yolsuz düþtü,
Mecnun gibi düþtüðüm çölün kaldý geriye.

Kapýldým gözlerine, bahtým seçilir olsun,
Gülþen’inden gönlüme ýtýr saçýlýr olsun,
Ýstedim; goncalarým sen’le açýlýr olsun,
Acýmadan kýrdýðýn dalým kaldý geriye.

Sarýlýp acýlara yýllar boyu kývrandým,
Sancýmý dindir diye mecnun gibi arandým,
Seraba düþtü yolum; özlemlerine yandým,
Bir üflemen yetecek; külüm kaldý geriye.

Gece gündüz hasretin bir ateþtir caným da,
Azaplara gir yaným; hicranlar makamýnda,
Anladým ki bir zerre kýymetim yok yanýnda
Tutunacak dalým yok; ölüm kaldý geriye.

Sosyal Medyada Paylaşın: