Yüzünün en yalnýz kýyýsýndayým Seni Yaþam gibi çok özlüyorum
Tükenen hayatýn sonunda Ölümün teninde üþüyorum Ve biliyorum Artýk düþüyorsun gözlerimden Sessizce izliyorum
Ýçimden yalvara, yalvara Bir duanýn kýyýsýnda Çýðlýklarým kalbime vuruyor Velur bir aðlayýþla
Tek sahneli bir oyun bu Perdeleri kapatýyorum Denizlerde suskun bir zulüm Sahile vuran bir kum tanesi gibiyim
Gece uzun Kýsa bir zaman seninleyim Sensiz þafaða düþüyorum Gözlerimde bir damla yaþ Çaresiz çýrpýnýyorum Kuþlarýn feryadý ondan Öksüz bir seherdeyim Bülbüle ses veriyorum Anlamaz âlem beni Senide anlamaz Adým gibi biliyorum
Gitme benden ne olur gülüm Dikenleri sev(e)miyorum
Çocukluðum özlüyor seni
Saçlarýmý sev usulca Öp alnýmdan son bir defa daha Veda vakti gelmeden bize Sev beni yeniden Sev ana Anne
Aþk yaþamýn kýyýsýnda
Haydi tut elimden yine Eceli sevelim birlikte Bu düðün gecesinde
Yalnýz kalma teninde...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehtap Yıldız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.