BOM BOŞ KALDI KUCAĞIM

Akkese obasýnda sevdiðim yayla kýzý;
Ayrýlalý bu elden hüzün doldu kucaðým.
Melekler mi kýskandý o büyük sevdamýzý?
Irak ettin kendini; bom boþ kaldý kucaðým.

Öylesine bir sevda; hiç ayrýlmayýz derdim.
Ölümüne severdim; seni ölüme verdim.
Ne senin gözün gibi bir çift ela göz gördüm,
Ne kucaðýndan özge kucak bildi kucaðým.

Seninle yaþadýðým günler sanki düþ gibi.
Bedenim yýllar önce seninle ölmüþ gibi.
Garip gönlüm adeta bende deðilmiþ gibi.
Suya hasret kalmýþ bir toprak oldu kucaðým.

Seni mor çiðdemlere soruyorum; nerdesin?
Duman çökmüþ daðlarda arýyorum; nerdesin?
Helâk oldum; kâbuslar görüyorum; nerdesin?
Sen gideli sinemi derde saldý kucaðým.

Aþýk Çepni rüyasý hiç bitmeyecek sandý.
Yaslandýðýn gürgene deðdi, elleri yandý.
Sevdalý yüreðinden gayrý býktý, usandý.
Kendi kendine yaban bir hal aldý kucaðým.


Sosyal Medyada Paylaşın: