ÖLÜMCÜL YARA
Yokluðun içimi acýtýyor
Sessiz gemiler geçiyor
Cam kýrýklý yüreðimin taa ortasýndan
Avuçlarýma yalnýzlýðýn kaný doluyor
Sensizlik yazýlsa da yarýnlara
Sýrtýmdan zaman vursa da insafsýzca
Ciðerime ayrýlýðýn közü düþsede
Verdiðim sözden dönmeyeceðim
Gitmelisin benden ve bu þehirden
Yürümeyen bu aþk kanatýyor ikimizi de
Canýmda candar yaptýðým seni
Yakmayý göze alarak
Git dedim hadi git artýk sevgili
Çek düþlerimden ellerini
Acýmadan basýp geçiyorsun yüreðimden
Her geldiðinde canýmýn yarasýna
Kýrýk hançer gibi saplanýyorsun
Tebessümüm bu yüzden donuk dudak kývrýmlarýmda
Nefesim kesilene kadar
Sahile vuran dalgalarda ýslanmak istiyorum delice
Birbirimize doðduðumuz ilk gün üzerimde olan
Yýrtýk kot pantolon balýkçý yaka yeþil kazak var üstümde
Saçlarýmý toplayýnca kýzýyordun ya
Sana inat at kuyruðu yapýyorum
Uzun alev saçlarýmý
Birlikte üþümek için yürüyorum sessizce
Senli günlerimi vurmaya
Hayallerimi suya býrakmaya gidiyorum
Deniz kenarýna
Sokaklar yaðmur kokuyor
Hüzün bulutlarý dolanýyor
Sol yanýmý rahat býrakmýyorsun
Ýçime dolmasýn yosun kokun diye
Denizin çok sevdiðim iyot kokusunu
Doyasýya çekmiyorum içime
’’Gözlerine aðlamak bu kadar mý yakýþýr bir kadýnýn’’ diyen sesini özlemedim ki
Yaðan yaðmur ýslatýyor yanaklarýmý
Öylesine aðlýyorum iþte
Yalandan
Ölesiye hasretim deðilsin
Her gün çoðalmýyorsun bende
Düþlerimde bile sana düþmüyor gözlerim hiç sevinme
Tutku deðil gerçek aþk sýzýsý içimi kanatan
Yitirilmiþ güzel günlere duyulan özlem
Bu yangýnýn adý pay çýkarma kendine
Kalem kendiliðinden yazýyor
Tut ki kalbime yanlýþlýkla sýkýlmýþ kör bir kurþunsun
Çýkarýlmasý da kalmasý da tehlikeli
Bir mermi çekirdeði say kendini yüreðimde
Nefes aldýkça canýmý yakan
Ölümcül yaramsýn
Biraz kan/arsýn içimde
O kadar
DENÝZ_DERYA35
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.