Bir gün
Bana ne kadar çok benzediðini
Önce kendine
Sonra Tanrýya itiraf edeceksin
Senin kalemini kýrdým kalbimde
Tüm bez bebeklerini
Tapýnak çatýlarýnda batýl bir inançla kutsadým uçurumlara
Ve gecelerini içtim kanayarak þafak anlarýnda
Öyle anlamsýzsýn ki
Yitirdim yaðmur bulutlarýný gölgeleriyle
Yýrtýlacak birçok sayfanýn hiçliðinden geçiyorsun bugün
Tozlu raflarda dokunmuyorum dudaklarýna
Soðuk ve çatlamýþ topraklarýmýn þiirisin
Yaþlanmýþ martýlarýn inzivaya çekildiði
Gökyüzü yalnýzlýðý misali sessiz
Öyle bir boþluksun ki
Öyle dolduramadýðým
Dipsiz
Susturdum içimden geçen zamansýzlýklarý / geçmiþiyle
Sürüklenen yapraklarýn ölüm dansýný izliyor musun?
Çýplak aðaç dallarýnýn çaresizliðini?
Oysaki
Her bahar baþka yakar adamý
Bir gün
Yanmak pahasýna da olsa
Bu cennete ne kadar çok kaçtýðýný
Önce kendine
Sonra Tanrýya itiraf edeceksin
Yenilgilerimin sonbaharýný kutluyor hüzünlerin
Birçok kez
Yeniden
Ýntikam alýrcasýna aþk acýlarýndan
Sýzýlarýmý sahiplendiðin anlarýn hatýrasýyla
Özgür býrak yokluðumu zihninden
Kamçýlama sýrtýmý sürgününde
Yýldýzlara bak
Gözlerine dönüyorlar her gözyaþýmda
Buðday tarlalarýnda çýplak kelebekler uçuyor
Avuçlarým düþlerinde çaresiz bir gökkuþaðý
Öyle bir çekiyorum ki içime þarkýyý
Öyle bir çýðlýk ki
Yankýsýz
Susturdum hiçliðimin tüm gizemini
Bu renksizlik sana ait tüm benzerliðiyle
Benim en büyük yenilgim düþlerim / çocukluðumun masallarý
Anlatýlmayan
Demir çubuklardan bir hapishane yarattým yeryüzüme
Ölü doðan bir sabah güneþiyim güne
Yüzümde hayatýn sôl anahtarý
Tüm kapýlar kapalý
Tüm pencereler sessiz
Tüm þehirler boþ
Gökyüzünde silinen çentikler gibi
Parmak izlerinden vazgeçen bir özgürlüksün bu þiire
Oysaki yazý siliniyor
Yazgýsý yaþanýyor hayatýn…