hayat birikmiþ içimde;soðuk,kasvetli ,hüzünlü zor günler…
yalýn,süssüz,motifsiz kýrýlmak…
boydan boya ,koca çýnar gibi olduðunca çökmek…
havada keder kokusu var…
bende kendimi bu keder trafiðine býrakýyorum…
caddelere çöken güvensizlik,karamsarlýk,karanlýk,dipsiz lâcivert içime akýyor…Buna raðmen halâ mavide sabit kalmýþ bir güzelliði taþýyorum ruhumda.Gamlý gamlý yaðan yaðmuru seyretmiþtim ve bir anda
kendimi o ýslaðýn içinde yürürken buluvermiþtim.Yüzüme vuran sokak lâmbasýnýn ýþýðý bile içimin hüznünü aydýnlatmaya yetmemiþ,
bir bir…Aykýrýlýk fýþkýran bir hayat ,aykýrý bir rüzgâra kendini
vererek,þiirin ve isyanýn kokusunu soluyarak çýkmýþtý nefeslerimle birlikte ciðerimden.Mutluluðun kýrýlan resmi analizler girdabýnda
döne döne bir tortu halinde aðýr bir külçe gibi çöküvermiþti zihnime.
Ruhunu kaybetmiþ bir uygarlýk,gözümü ve gönlümü bulandýrarak
gerçek penceremi kapatmýþtý…Ve çýðlýklarýmda kýrýlan maviþ umutlarým akþamýn geliþiyle kurþûni hâl alan gök yüzü gibi gözlerimden sokaða yansýyordu;ýslaklýðý…yalnýzlýðým…isyaným..
ardýnca sürükledin beni farkýnda olmadan..yazýþtýk bir süre..ve sonra yavaþ yavaþ kaydý,aktý duygular birbirine…
ve þaþkýnlýkla,bir inanmamýþlýkla hep þüpheyle yaklaþtýn …
Sana her attýðým adýmdaki duygularýma..
ince hassasiyetlerimi “acaba gerçek mi..?”
iç muhasebelerinle tarttýn.. ürkek bir ceylan gibiydin bana bakýþlarýnda ..ve iç hesaplaþmalarýnda yerden yere vurdun kendini:
bir beni dýþladýn…bir realiteni,yaþadýklarýný…
çoðunlukla “deðer mi-deðmez mi..?” iç muhasebenin boðucu girdabýnda yuvarlandýn…uzaklýk kopuþuna daha çok yaklaþtýrdý Seni..
Tedirginlik ürküttü..duymak istediðin ayrýlýðý bana teyit ettirmek ve iç isyanlarýný susturmak istedin,istiyorsun..
iþte faturaný ödüyorum….
ve kapý önündeyim…
faturayý yýrtýyor,ve esen yele savuruyorum..
prangalarýndan âzat oldun…
gözlerin aydýn…
“ne çabuk ,zaten hazýrmýþsýn kaçmaya” gibi kendini tatmin edici sözler beni daha çok rencide eder…Yeterince tanýmýþ olsaydýn eðer…..
konumumun tartýþýldýðý yerde bir fazlalýk olarak görülmeye baþlandýmsa,artýk göç vakti çoktan gelmiþ demektir…
gök gözlü kýrlangýçlarýmý çekiyorum âsumanýndan içimin karanlýk dehlizlerine…gözlerin aydýn.
Duygusal bir hüznün kelimelerle dýþa yansýyan senfonisi gibi,ya da bir iç hesaplaþma gibi algýlanabilir,oysa,sadece yumuþacýk bir hüzünle gözyaþý vâri dýþa sýzýþýn ta kendisiydi bu yazýþ.