UNUTMAK ÖLMEKTİR

Fýratýn en coþkun zamaný gibi arttý gözyaþlarým.
Sanki yanlýþ hazýrlanmýþ bir matematik problemini çözüyorum.
Ne kadar uðraþsamda ne kadar zorlasamda içinden çýkamýyorum.
anlatmak, tarif etmek o kadar zorki bu kalbimdeki acýyý.

Birgün unutursun diyor ben nasýl unuturum onu.
Unut demek kolay unutmak için uðraþmak iþkence gibi gelir.
Onun gibi bir yar her yerde her zaman sevilir.
Onsuz birþey yapmam bu dünyada sessizce ölümü beklerim.

Onu unutursam van gibi olurum yanlýzlýk içinde.
Yýkýlmýþ, terk edilmiþ, boynu bükük olurum bu kalabalýk þehirde.
Kimi zaman bir vanlý depremzede çocuk gibi herþeyden habersiz.
Kimi zaman yuvasýný yitirmiþ bir aile reisi gibi çaresiz.

Sol yaným daha da acýmaya baþladý dünden beri.
Yanýmda olmayýnca sokaklarda olurum ayaþ, serseri.
Gül bu can sana gelmek ister ne kadar desende dön geri.
Seveceðim bu dünyada olduðum sürece seni.

Sosyal Medyada Paylaşın: