Bu yýlda bir nefeste tükendi bahar,
Göz açýp kapamayla geldi sonbahar.
Art arda yakýlan sigaranýn katranýyla,
Ziftlendi en güzel anlar..
Mevsimle birlikte,
Duygularda aldý gün dönümünden payýný.
Yine bir efkar sardý,
Bal köpüðü renkli hazaný.
Pusulasýný yitirmiþ,
Bir gemi var þimdi ufukta,
Bulmak için yitirdiði deniz fenerini,
Dolanýp duruyor þaþkýnca,
Gözler bir tek noktaya mahkum,
Yaþýyor en koyu esareti..
Sessizlik çöreklenmiþ yaný baþýna,
Dil suskun, sessiz,
Ürkek ve kimsesiz …
Aðaçlarda asýlý kalan
Son yapraklardan biride,
Usulca býraktý kendini kaldýrýmlara
Can çekiþiyor..
Ve kýr kahvesinde
Unutulmuþ boþ iskemle
Bir zamanlar tanýkken,
Muhteþem bahar aþklarýna
O da þimdi yaþýyor
Yalnýzlýðý tüm hýzýyla…
Hazanla birlikte kayboldu bütün hazlar.
Bahar akþamlarýnda solunan
Demli çay kokusu da yok artýk etrafta.
Þimdi çaycýnýn elindeki,
Askýda kaldý Sevdalar,
Demli çay yerine..
Bir bardak hüzün sunulur.
Var mý almak isteyen? ? ? ?
Ferah YILMAZ- Daðarcýk / Ýzmit- 28.09.2007-17:30
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.