Yapraklar uçuþuyor sokaklarda
gönlümün gülü uykuda
mevsim hazan, elde hüzün
Gülsüm anamýn hali hal deðil
gözü yaþlý, dili lal
yüzünde cam kýrýðý
yanaðý bað bozumu
içinde yýllanmýþ bir hüzün
kanatýr durur yüreðini her dem
duman sarmýþ geceyi
Gülsüm anamýn gözü yaþlý, dili lal
oy bezirgan bu nasýl hal
aðarmýþ hayalleri, gözünde nem
yüreðinde eskimiþ anýlar
dalýp uzaklara
hüzünlü bir nehire akýp gidiyor bakýþlarý
özleminde geldiði yerler
hep suskun duruyor
belli ki kar yaðiyor anýlarýna.
içinde sessiz rüzgarlar uðulduyor
iniltisi geliyor uzaklardan
hüznün sarý yapraklarý düþüyor sokaklara
Anne bir konuþsan diyorum
konuþmanýn ne anlamý var diyor
insanýn yüreðinde saramadýðý yarasý varsa
kýrýlmýþlýklarý var yüreðinde Anamýn
birikmiþ hüzünleri
elinde aðlayan bir mendil
bastýrýp duruyor yarasýnýn üstüne
oðlunu yitirdiðinden bu yana
suskun duvarlar gibi hep suskun durdu Anam
koynunda sararmýþ bir resim
hep siyahlar giyindi
ne yüzü güldü, ne de gözyaþý dindi
aynalarda bile yalnýz, dili lal
oy bezirgan bu nasýl hal
gece
rüzgar þarkýsýný söylüyor dýþarda
içerde solgun bir aðýt sesi
Anamýn hareli gözleri ýslak
Anamýn gözleri yaðmur
kýrýk kanadý kolu
öylesi suskun öylesine durgun
tutulmuþ nefesi
çýkmýyor sesi
elinde hareli bir gül
bastýrýp duruyor göðsüne
ya tahamül!
zaman kötü
Babam huzur evinde
kýz kardeþim beklemede
Anamýn hali hal deðil, dili lal
sustuðu kadar dilsiz
sesinde bin ah-ý figan
göðsünde gam-ý hazan
buðulu camlarda sararmýþ bir tül
dokunsam ürperir düþleri
ey tahamül!
burasý gurbet
hep kahýr renginde iniyor akþamlar
umutsuz ve tedirgin
yürek pare pare,
acýlar kat kat
þu dünyanýn orta yerinde
günler kuru bir dal gibi
her gece yapraðýný döküyor hayat