Kahırlı Perşembe

sýradan bir eskimek deðildi
apartmanlarýn kente tepeden bakmalarý
aklýmda yorgun çekirdek gözlerinin yumuþaklýðý
hayatý üzerime yorgan yapýyorum
kuru sýký ölmek yakýþmaz hiçbir þaire

baþýmý kaldýrsam yüzünün kusursuzluðu
ayaðým saçlarýna dolanýnca her adýmda
soluk adalar görünür gözüme son akþam susuzluklarýnda
sancýsý kibirlice çaresiz
kimliðim güçlü bir yaðmurun dinmesi deðildi aniden...
çünkü gözlerimin kapanýþý
gözlerinin son feriyle vurgulu...altý çizik...


kahýrlý bir perþembemiz olacak sakar ikindili
plastik bardakta þekersiz ve açýk bir çayýn buðusunda
uyumayý özleyeceðiz her þeyin sonuna gelmiþiz gibi
kýrlangýç kanatlý sesinle çaðýracaksýn beni
ama ilk defa gelemeyeceðim meleðim...

sorularýmýn yanýtsýzlýðýný bir sen biliyorsun
bir de gece serserisi cadde neonlarýnýn kirletilmiþlik öyküleri
kaldýrýmlarýn üzerinde bir korkuluk gibi kýpýrtýsýz
uzak hayatlardan medet uman bir serseriyken yüreðim

rezil bir çaresizliði yeniliyorum darmadaðýnýk
ölümüm hep yakýn...ama aþka yalaka bu sonsuzluk...
sonsuzluðu sevmiyorum...sen ki her þeyin ötesinde
ötesiz ve berisiz bir evsizlik hali barksýzlýðým benim...

kýnsýz arzularýyla okyanus ötesi sular acýr içimde
sen öyle derin düþlere tutsak saklarken ellerini ateþimden
atlas meraklýsý maceralarým bitmeyecek muson kokulu nefesinde
yeryüzünü yastýðým bildim en güzel rüyamsýn
hangi taþa yaslasam baþýmý o yumuþacýk dizlerin...
uyanmak istemiyorum...


kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın: