Mümkünse...

"Ben güvenmiyorum." demiþtim kaç kere anneme.
"Babamdan baþka hiçbir erkeðe güvenim yok. Ýnancým bitti. Bir tek babam kandýrmadý. Sevgisi yalan çýkmadý." demiþtim.
Dinlemediler ki beni.
Oysa ki en yüksek sessizliðimle avazým çýktýðýnca baðýrdým.
Duymadýlar ki beni.
"O gitti. Beni ardýnda yetim, öksüz býrakýp gitti." demiþtim.
"Gündüzlerimi gecelerimden ayýrt edemeyecek hale getirdi de gitti." demiþtim.
Hep yardým etmek istemiþtim. Sevgimle yetiþtirmek, büyütmek istemiþtim. Ama o...
Sevmedi ki beni.
Gidiþinin ertesi gününü çok iyi hatýrlýyorum.
Hiç birþey yapmadan, yemeden, içmeden...
Yataðýmýn içinde yattým ve çok þey yaptým aslýnda.
Mesela çok düþündüm.
Çok aðladým.
Çok yalvardým Allah’a.
Ama sonra...
Sonralarým oldu hep.
Ýçi bomboþ, yapýlacak seni unutturacak hiçbir eylem gerçekleþtiremedim.
Hep yalnýzlýðýmla konuþtum ve hep onun koynunda aðladým.
Seni yalnýzlýðýmla aldattým sen beni bedenlerle aldatýrken.
Yaþadýðýmý sandýðým senle geçen günlerim, sadece cenazemi kazma iþleminin gerçekleþtiði saatlermiþ.
Sen cenaze de hep üstüme ihanet attýn.
Kendi çiçeklerimi kendi gözyaþlarýmla sulamýþým da haberim yokmuþ meðerse.
Meðerse ne çok sevmiþim ben seni.
Uðrunda bir kere deðil binlerce kez ölecek derecede.
Yazýklar olsun ki bana içimde büyütmeye devam ettim sevgimi.
Ve lanet olsun ki bana, kulaklarýma...
Leyla ile Mecnun, Kerem ile Aslý masalý okunurken özenti olupta onlar gibi sevdiðim için.
Lanet olsun.
Lanet olsun.

Ama mümkünse bir daha aþk olmasýn...

YirmiÝkiAralýkÝkiBinOnBir / 20.30


Sosyal Medyada Paylaşın: