Akmýþ yýllar su gibi, hiç kalmamýþ geride, Her mevziden ateþ var, tüm silahlar seride Sarý yaprak konmuþtur, lekeleri deride, Ürün kalkar topraktan, gelir sonra sökümü, Yazýcýdan çýkýyor, o yýllarýn dökümü…
Açýk camdan dýþarý, uzaklara savuran, Gerçek aþkýn büyüsü, bu benliði kavuran Gözlerini kapatmýþ, hiç durmadan buyuran, Yýllarca hep okudum, sayfa sayfa cüzünü, Görmek nasip olacak, elbet o gül yüzünü
Bunca geçen yýllarým, bir araya toplanmýþ, Çivilendim yerimde, derin bir ok saplanmýþ. Kalbimin penceresi, hüzünlerle kaplanmýþ, Yaþ geçtikçe býraktým, mutlu yaþam bükünü, Aðýrlýðý çökerken, tutup attým yükünü…
Barkod gibi kayýtlý, hep kalacak genimde, Düþer çýplak gölgeler, beyazlaþan tenimde, Kalem böyle yazarken, hakkým vardýr benimde, Nasýl da geçmiþ yýllar, sarar yürek hüzünü, Kimler görür bilinmez, son mevsimin güzünü.
Sebep, Sonuç, iliþki, önden güzel baþlayýp, Adresinden ayrýlýr, kýzgýn suda haþlayýp, Ýnfaz timi o kalbin, bakýþlarla taþlayýp, Bak! Bu yýllar geçtikçe, baþlar yaprak dökümü, Biz Dünyada misafir, Allah verir hükümü…
H.Hakan KURTARAN 21.12.2011-Aydýn Sosyal Medyada Paylaşın:
HakanKurtaran Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.