Duydum ki niþanlanmýþsýn. Evlenmek mutluluk getirir mi sana sanýyorsun. Mutluymuþsun sanacaksýn, sonradan fark edeceksin yanlýþ tercih yaptýðýný. Kocanýn serveti altýnda ezileceksin. Özgürlüðünü ona vereceksin. Bir yýldan sonra dertlerinle baþ baþa kalacaksýn. Her yalnýz kaldýðýnda aðlayacaksýn. Gözyaþlarýn yanaklarýný ýslatacak ve bunu kimse görmeyecek. Dýþarýdan mutluymuþsun gibi görüneceksin, oysa dertler içini kemirecek. Artýk anlamýþsýndýr yanlýþ yaptýðýný ama geri dönüþü olmayacak. Sen hep derdini anlatacak eski samimi arkadaþlarýný arar olacaksýn. Fakat nafile cesaret edipte piþmanlýðýný dile getiremeyeceksin. Gözün ve kulaðýn hep telefonda olacak; sevdiklerinden gelmesini bekleyeceksin. Geçmiþin güzel anýlarýndan bahsetmek isteyeceksin; için içini yiyecek, duygulanacaksýn gözyaþlarýn halýyý ýslatacak ama nafile telefon çalmayacak. Belki aileden bir telefon gelir. Bu da seni mutlu etmeyecek. Sen piþman olmuþsun, mutsuzsun yine de ailene mutluymuþsun gibi davranýp, sahte gülüþlerle konuþacaksýn. Telefon kapandýðýnda gözlerinde sahte olmayan gerçek yaþlar boþanacak. Karanlýk gecelerde gökyüzüne bakacaksýn her zaman olduðu gibi, bir sigara tüttüreceksin, yýldýzlar parlak gelmeyecek sana hatta belki ayý bile fark etmeyeceksin. Anlayacaksýn paranýn huzur olmadýðýný ama paranýn kölesi olduðunu da fark edeceksin. Çünkü sen kocanýn ekonomik özgürlüðüne baðlýsýn. Bu da içinde derin yaralar açmaya yetecek. Sarayda yaþayan esir olacaksýn. Bir ölüden farksýz olacaksýn. Bu halini kimseler bilmeyecek. Parmaklarýn arasýna bir sigara alacaksýn. Dumaný gözlerini yakacak, bu artýk bir keyif sigarasý deðil dert sigarasý olacak. Gülleri koklayacaksýn zehir kokacaklar. Gölgen bile artýk bir düþman gibi takip edecek seni. Ev sana dar gelecek, týpký vücudunun içine dar geldiði gibi. Hep bir yerlere sýðýnmak isteyeceksin ama hep bir yerlere takýlýp yalnýzlýðýna esir olacaksýn. Farkýnda olmadan týrnaklarýný kemireceksin. Boynunda çizgiler belirleyecek, yüzün çökmüþ olacak, aynalar düþmanýn olacak. Toprak kokusuna hasret kalacaksýn. Dýþarýya fýrlayacaksýn. Bir sürü kuru görüldü ve beton yýðýnlarý; bunlarýn hepsi sana anlamsýz gelecek. Gözünün parlaklýðý sönecek, yaþamaya dair hiçbir þeyin kalmadýðýný düþüneceksin. Ýntiharý aklýna getireceksin ama buna cesaret edemeyeceksin. Mavilikler sana siyah gelecek. Gökkuþaðýn farkýna varmayacaksýn. Renklerin güzelliði dikkatini çekmeyecek. Gözlerin açýk iken hayal görmeye baþlayacaksýn ve artýk sen, sen deðilsin….. ve parmaðýndaki yüzük özgürlüðün kelepçesi olacak.
Orhan YOLBAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Orhan YOLBAŞ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.