Zaman akýp giden bir olguysa Anýn içinde kaybolmalýyýz biz...
Hayatýn bütün yorgunlugu yetmez gibi Kollarýmda ezilen kalbimle adým adým ileryen bedenlerimiz Teninin kokusu ruhu teslim edercesine uzaklaþtým yanýndan Sol yanýma düþen tesadüflerin sancýsýnda Soluklandýðým ilaçlarýn mümtelasý kalbim Seni ararcasýna nefesimi arýyorum
Geride ne býraktýðýna aldýrmadan gidiyor bazen insan...
Hayat o kadar sürprizlere açýkken seni böylesine kaybetmem Aþký yaþayacak en güzel vakitte bu zamansýz veda niye...
Bu tarifsiz acýyý yaþamak niye... Son bir öpücükle beni býrakýp gidiþin... Seni yaþamak isterken Bu veda niye... En çocuksu halinle son bakýþ ile... Uykudan uyandým aþýk olduðum kalbinle... En sevdiðin tebessümü kondurup yüzüme Anýlarýn tesadüflerine inat uzaklarda olman Güneþin batýþýnda sessizliðin martýlara tesliminde Yalnýzlýðýmý varlýðýna adamam gibi
Þimdi sen benden hiç gidemezsin ki...
Yunus Özkan Sosyal Medyada Paylaşın:
Yunus Özkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.