Biz kimdik? Hangi çaðda iklimdik? Nasýl bir akýbettik? Kendimizi ne zaman bulduk? Ve nerede kaybettik? Kendimizken biz olduk… Yüz yüze gelip hoþ bulduk… Bizi yan yana kim serdi de Bir sürgünde vücut bulduk… Temmuzda ayaz, zemheride alevdik Þimdiki zaman yeleðinde aþkýn, Olur olmaz demlerinde vakti heba, Sözü bir edip dikleþerek, Ýnatla topraðý yarýp, kuþlukta… Ýki çiy damlasýna doðru güneþle zýtlaþýp, Seviþircesine koklaþarak… Bir arpalýk sýnýrýnda, Çiftçilerin ayaklarýný koklayarak… Bir oraða sütten kanýmýzý bulaþtýrýp, Arýlarýn karnýný doyurmayý ihmal etmedik. Ama geceden kalma kamerin rengini çalýp, Ayný kökün suyunu emerek büyüdük, Yeþil otlara hava atarak… Sarýya çalýp rengimizi, Bir koca öküzün ayaklarýna serilene kadar, Ayný filiz dalýnda gurur ve ihtirasla öpüþürdük… Çünkü biz ayný kökende iki papatyayýz...
Celal Þahbaz_________yorgunkalem...
Sosyal Medyada Paylaşın:
yorgun-kalem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.