Günahkârdým,
kendi küçük düþüncelerimle
rengârenk boyadým,
ölümü düþündüðümden deðil,
üç kuruþluk keyfim uðruna
üç kuruþluk masraflar için
þeytana sattým günahlarýmý,
cennet zevklerinde keyfettim.
ne masumiyet vardý ruhumda,
ne de namusluydu bedenim,
tanýyamadým erdemi,
hep öyle yaþadým,
ilan-ý aþklarla kandýrdým kendimi,
kendimi sevmek için sapýkça duygularla...
yaþar nuri öztürk’ün kitaplarýndan sonra
Allah ile aldatanlarý gördüm her tarafta;
zekeriya beyaz’ýn söylemlerinden
din simsarlarýný tanýdým;
kötülerin sayýsý artmýþ olabildiðince,
iyi bir insanla hiç karþýlaþmadým,
hiç kimse kalmamýþ
iyi insan olma eðitimi verilecek,
mezun edilerek gönderilecek.
her akþam yatmadan evvel
kurtardým yüreðimi onlardan
rakýyla…
çok kötülükler gördüm
kötüleri bilerek
kuþlar gibi umutsuzca çýrpýndým pencerelerde,
çaresiz kaldým,
kurtulamadým
ne egomla,
ne de rakýyla,
kapattým gözlerimi,
toprakla örtündüm,
sýkýþýk, karanlýk, ýslak,
nefes almadým,
çürüdüm lime lime,
yýlanlara yem oldum,
kurtcuklar üredi kemiklerimden!
─ o kurtcuklar da ölümsüz deðiller ─
iþletilen günahlarýn bedelini
ödemek için cehennemde!