Söyle canýmýn içi
Hangimiz çok sevdik ki bu kahýr dolu hayatý
Ellere hep adil davranan
Bize bütün zalimliðini gösterdi
Kýrdý, kanattý ama her þeye raðmen
Gitmek niye?
Yakýþmýyor bunlar bize
Sanma ki bir tek sensin
Bir anlatsam içimdekileri
Bakma böyle dik duruþuma
Çok zaman tökezleyip
Kimseler görmeden toparlandým
Yüreðimde acýdan bir derya
Kulaç attýkça içine çekti beni
Her gece duvarlar üstüme yürüdü
Yalnýzlýk ve kimsesizliðime
Gökyüzü, yýldýzlar, ay tanýk oldu
Tek dostum sigaram, kalemim
Ve þiir dediðim zýrvalýklarým
Bazen çalakalem yazarým
Adýna þiir bile diyemediðim
Gözyaþlarýmla nakýþlarým
Onlar benim çocuklarým
Onlarda aðlar, gülerim
Kan kaybýný onlarla yaþarým
Çoðu zaman aðlatýrým
Hayata küser alayýna isyan ederim
Kendi göçüklerimde kalýrým
Sessiz çýðlýklarým olur
Yürek kývrýmlarýmda saklanan
Kimseler duyamaz
Oysa ben o çýðlýklarda ne çok þeyi anlatýrým
Her kes saðýr ve dilsizi oynar
Baðýrýrým duyuramam
Birçoðumuz farkýnda bile deðiliz
Hayatýmýz bir roman
Ve içinde kaç kiþilik hikâye var senin, benim, onlarýn
Her þeye raðmen
Hayatýn kýyýsýna tutunup
Adýna yaþamak denirse
Düþe kalka ayakta kalýp
Yaþýyoruz biz, yaþýyorum ben
ASMEROZ-62
GÜLÞEN POLAT
2012.20111/ BURSA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.