Kelimelerin Kalbi

Gül, gülelim ki
Gözleri þiire açýlmýþ çocuklar gibi
Þenliði duyulsun sesimizin
Ve yüzümüzdeki bu uçurum yere insin
Göðümüzün kanadý maviye çarpsýn kendini
Sessizliðimiz býçak sýrtý,
Alnýmýz yazýlýp çizilen karalama defteri
Aklýmýz yerinde deðil çoktan
Olsun yine de
Aðzýmý dayayýp su içer gibi
Çoðalýyor içimde sevgisi, bilmediðim bir þeyin
Kolaydýr çünkü sevincim

Gül, gülelim ki
Karasý öldürsün kendini gözlerinizin
Çünkü birer yoklama kaçaðýdýr
Kullanýlmayan yürekler
Türkçesi yok bu unutulasý ezberinizin

Korkularýnýzýn hakkýndan gelse gelse
Aydýnlýk gelir,
Birbirinizi duyduðunuz yerden
Daha uzakta deðil kelimelerin kalbi
Ýzi kalsýn
Ne olur, güneþte kurut öptüðüm yerlerini

Birlikte düþelim varsýn
Siz kalkýn yerimize
Etine dolgun yalnýzlýklarda
Bir deri bir kemik olalým
Sonra sofrayý hep kuran kaldýrsýn…

Gül, gülelim
Gözleri þiire açýlmýþ çocuklar olsun yüzümüz
Darmadaðýnýk yaþasak ta, derli toplu ölelim.

Sosyal Medyada Paylaşın: