Şiirlerim Ve Ben...

þöyle bir baktým þiirlerime
tek tek okudum daldým içine
Ýlk günden son güne kadar yaþadýklarýmýz
bir film þeridi gibi geçti gözlerimden
hepsinde sen vardýn
çoðu hüzünlüydü
vuslatý bulan o kadar azki
çok kýsa sürmüþdü...

senin benden haberin yok diyerek anlatmýþým kendimi
sesimi duyurmuþum sensizliðimle
daraðacýnda hissetmiþim özümü
bu aþk acýsý geçer demiþsin
isyan etmiþim
sen hiç sevdin mi diye sormuþum
her yerde izlerini aramýþým
kayýp olan izlerini
haksýz suçlamalarýna yenik düþmüþüm
sol yaným felç olmuþ
mikrobum demiþ sevmiþim seni delicesine
kaybetmeyi kabullenmemiþ seni tanýdýðým gibi
yeniden doðuracaðým demiþ
ve becerememiþim...

yarým yamalak bir buse konmuþ dudaklarýma
ifade etmiþim sevgimi ömrüm diyerek
duyacakmýsýn feryadýmý baðýrmýþým nefesim kesilene dek
nafile duymamýþsýn
med cezirleri yaþarken
ah bir çözebilsem bilinmezliðini
o bilinmezliðe girip kaybetmiþim benliðimi
dört duvar arsýnda sýkýþýp kalmýþým
boþunaymýþ;
girdiðim iddia kazanmak istemediðim halde kazanmýþým
bakmýþým unutamýyorum
arama
sorma
sen unut beni diye çaðlamýþým...

her þeyi bile bile lades demiþ yeniden baþlamýþým
hayatýmýn anlamý bilmiþ tapmýþým
hoþ geldin diyerek açmýþým gönül kapýlarýmý
sýfýrdan baþlamýþým beyaz sayfa açarak
duyunca ihanetini öldürmüþüm seni
anneme anlatmýþým sevdiðimin öldüðünü
son kez seslenmiþim içimdeki tüm isyanlarla
güya marifetlerini dökmüþüm kazanovayla
sevgiyi hiç bilmeyen
kendinden baþkasýný sevmeyene
sevgiyi öðretmeye çalýþmýþým
kýrýlmýþ kanatlarým uçamaz olmuþum
izlerken bir baþka aþký
o kelebeðinde kanatlarý kýrýlmasýn istemiþ
uyarmýþým...

sen;
her þeye raðmen benden vazgeçmediðin için
adýný koyamamýþým sevdamýzýn
son sayfa deyip yine kýzmýþým
ömrüm deyip yine çoþmuþum
sevdim iþte bir kere diyerek
ifade etmiþim duygularýmý
vazgeçeceðim demiþ
kendimi kandýrmýþým
tüm yalanlarýn yeniden çýldýrtmýþ
seni bir kenara býrakýp
baþlamýþým gönlümle hesaplaþmaya
uslan artýk aðlama demiþim
dinlememiþ
telkin etmiþim kendimi
bulamamýþýmki kaybedeyim diyerek tesselli bulmuþum...

sevmeyi öðreten senden
unutmayýda öðret diyerek yalvarmýþým
itiraz etmiþim tüm haksýzlýklara
gözlerin düþmüþ aklýma
hani güzel bakan kahverengi gözlerin
bir anda yýkmýþsýn yine dünyamý
kara yazgým olmuþsun
huzur dilenmiþim dostlardan
saçlarýmý yolmuþum bir çare bulamamýþým
felekle yüzleþip hesap sormuþum
kendi menfaatlerin için
bir pula harcamýþsýn yaralý yüreðimi
Allah’a havale etmiþim
unutmayý izle þimdi,
yoksun artýk demiþim
Annemin ninni diye okuduðu türkü olmuþ benim kaderim
sevgi dolu kucaðýna sokulmuþum
istediðim sadece gerçek bir sevgiymiþ
verememiþsin...

sonunda seninle tanýdýðým aþka
küsmüþüm, kalmamýþ inancým
çünkü aþk;
acý veren, üzen, kapanmasý imkansýz yaralar açan
kocaman bir yalanmýþ
lakin söyleyeceklerim hiç bitmiyor
içimde kalýyor nedense
bundan sonra da kalacak
ben benle konuþacaðým
sen duymayacaksýn...

verdikçe çok fazla deðer,
kendi deðerimi kaybettim
ne sevdiðim
ne arkadaþým,
ne de gerçek bir dost
olabildin bana
son nokta kondu þimdi...
_____________ ’’deyilmiþimki birþeyin olayým hiç birþeyin’’_______


20.12.2011_______________Seher_Yeli


Sevgili papatyama sonsuz sevgilerimle çok teþekkür ederim.


Sosyal Medyada Paylaşın: