bilmek istiyorsan...

göçebe cümlelerin yorgunluðuyla sustu dilim
herbirini aðzýmda unutmuþum meðer
bundanmýþ aðýrlýðý sözcüklerin.


sevgilim,
sanma ki tek sahibi sendin kalbimin
ben bu yüreði kimbilir kaç kez
ödünç verdim aþka.
her seferinde sandým ki bu baþka
-deðildi elbet-



bunun adý büyümek olsaydý eðer
-ki büyümedim-
daðlarý kýskandýrýrdý ihtiþamým
oysa hala cümlesini arayan
küçücük bir noktayým satýrlarda.




sevgilim,
heybetini yitirdiðinde sözlerin
nazarýmda.
düþtü anlamý tümcenin.
hiçbir yüklemin hükmü yok
öznesi sen olan sayfalarda.



bil istedim...



Sosyal Medyada Paylaşın: