mutlu sonla biten masallar dinleye dinleye çocukluðumuzdan beri hep bir masal kahramaný olmak istedik içten içe...
oysa biraz pinokyo idik hepimiz polyannacýlýk oynarken sandýk ki içimize atýnca kederleri beyaz atlý prensimiz bir görüþte vurulacaktý sahte gülüþümüze sonra atýnýn terkisine atýp bizi masal masal gezdirecekti.
olmadý iþte... yalandan mutluluk pozlarýmýzý yemedi kimse. zaten beyaz atlý prens de mutsuzdu iki mutsuz bir olunca samanlýkta yangýn çýkardý ancak. prens bunu bilecek kadar kültürlüydü kültürlü olmasýna da macera arýyordu besbelli sýkýlmýþtý saray erkanýndan mutsuzluðu da zaten can sýkýntýsýndan
neyse iþte... prens beyaz atýyla gezedursun ormanda spor olur en azýndan...
biz neyi bekliyoruz hala? masallar yalan duamýz ayan beyan- ken?
Sosyal Medyada Paylaşın:
deniz-ce Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.