geceye çevrilmiþ namlular
namlularýn ucunda yalnýzlýk var,
yalnýz, yalnýzlarýn haykýrýþlarý
sessiz sessiz ve derinden
çýnlatýyor dört bir tarafý…
haykýrýþým haykýrýþlarýna katýlýyor
gecenin sessizliðine karýþýp,
kimbilir belki de göklere ulaþýyor
hanelerin ýþýklarý sönerken birer birer
yalnýzlýk mumlarý yanýyor birer ikiþer
bende yaktým bir tane
onun ýþýðýnda dinliyorum
eskilerden kalma 45’lik bir plaðý…
nerede o eski sevgiler
gecelerde de,
en az gündüzlerdeki kadar
eksik olan bir þeyler var
bir zamanlarda kalsada güzellikler
en azýndan þarkýlarýnda varýyoruz
doyum olmaz aþklarýn, sevgilerin tadýna
beni bir zamanlara götüren o þarkýlar
ah beni hep orda býraksalar…
geceye çevrilmiþ namlular
þimdi patlýyor sessiz sessiz
yalnýzlýk vuruyor yüreklere
üþüyen yine ruhlarýmýz oluyor
bir umut güneþin doðuþunu bekliyoruz
belki biraz olsun ýsýnýrýz…