Hani
Sen gittin ya eylül kasým arasý döküldü yapraklarým
Ayaz yedi yüreðim, saçlarýmda kýraðý
Bir yaþamak sevinci iliþtirmiþtin dudaðýma
Þimdi dilim ölü kelimeler mezarlýðý
Hangi aynaya düþse suretim sensiz bir hiç
Paramparça her camda duygularým
Ve nereye mýhlansa gözlerim
Gurbet bakýþlarýn
Hani sen...Ah gözümün nuru sen gittin ya...
Hani
Sen gittin ya ocak þubat arasý omuzlarýmda mülteci kar
Yýldýzsýz artýk gökyüzüm ve çocuksuz sokaklar
Ellerimden firar eder ceplerime
Üþümüþ þiirlerim
Ve bilen bilir
Kanamalýdýr imzasý kimsesiz þairlerin
Sustur bu özlemi
Bileðimdeki damara düðüm at
Hani sen..Ah can özüm sen gittin ya
Ondandýr sebeb-i kýyametim
Hani
Sen gittin ya mart ve mayýs arasý hüzün kustu bulutlar
Yüzünün saðanaðýnda bir yalnýzlýk sarhoþluðu
Ve kýrmýzýsý kanayan bir karanfil
Büyüttüm
Oysa gül kývrýmlý gülüþtü ezberime çizdiðin resim
Camlarý yumruklayan bir yaðmur gidiþin
Bilmem kaç peron ýslaktý dizlerim
Hani sen...Ah kalp atýþým sen gittin ya
Dolunaylý gecede çekildi denizden sen/li düþlerim
Ve sen gittin ya o aralýk sabahý
Veda dahi etmeden alnýmda bir öpüþ eksikliði
Aðlar örerek kalbimdeki inanca
Geriye de bakmadan
Ellerini itinayla çekerken ellerimden
Ýmlasý bozuk bir rüzgardým ben ne yöne eseceði bilinmeyen
Ve Ýstanbul
Sensiz bir tenhalýðýn en dokunaklý yeriydi
Hani sen...Ah sevdiceðim, gözümün nuru, can özüm
Kalp atýþým, son sözüm sen gittin ya
Tam kývrýlacakken
Avucumdaki çizginin adýn geçen kýsmýnda
bir ölüm uykusuna
koþarak geliyorsun karanlýk bir ülkeden yýrtarak ayrýlýðý
giyinip küçük bir kýzý, kaderimden öpüyorsun
hýnzýrca....