Kavradým gecenin belinden,
Yalnýzlýðý da aldým koynuma,
Düþler pazarladým uykusuz rüyalarýma.
Bir yamacýnda sen,
Diðer yamacýnda unutuluþlar.
Ömrüme,
Sensizliðe dair bu son rötuþlar…
Dinmeyen sýzýsýn dur dinlemeyen kalpte,
Hýrsýzsýn,
Tüm umutlarým bozuk paralar gibi ceplerinde
Kanayan ruhun hiç kapanmayacak yarasý,
Bu sana son haykýrýþ,
Son nükte…
Sýmsýký sarýp sarmalarken gözümden akanlarý,
Hiç bitmiyor uðruna týrmandýðým yokuþlar.
Kokla saçlarýmý, göðsüne deðdir son kez,
Duy týnýsýný,
Ýçerisinde sana sakladýðým þarkýlar
Hoþça kal gözümün per’i
Bu yüreðine son dokunuþlar…
Elif SEZGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.