* AGORA MEYHANESİ *

AGORA MEYHANESÝ

Tarihi bir þehri adýmlýyor bu akþam ayaklarým
Beyoðlu, Taksim arka sokaklarý
Unutamadýðým gençliðimin o Agora meyhanesi
Uykumu kaçýran nice anýlar gezinir ortalýkta
Bir Þeyler çekiyor beni, bir baþka biçimde



Durdum dinlendim; Kýnalý’ Da
Yörükali plajýnda býraktým, masum ve çocuksu halimi
Köþe baþýnda bekleyen bir fayton
Koþturmaktan tükenmiþ mecali
Yorgun vapurlar yavaþça yanaþýrken iskeleye
Boðazýmda düðümleniyor o eski günlerim
Bir oteldeyim, bir simitçi geçiyor penceremin önünden
Ve camlara bir iþaret býrakan, akþamýn son rötuþlarý
Ne gönlüm yatýyor/ ne gücüm yetiyor seni düþünmeye
Tarihlere anason düþüren sen, yedi tepeli Ýstanbul.um.



Sen, yedi tepesine uzanan Ýstanbul’um
Hep seni delicesine sevdim
Üsküdar’dan Çengelköy’e uzanan yolunu
En çok da Karamürsel vapurunu sevdim
Martý çýðlýklarýný, denizden esen poyrazýný sevdim
Ah o Beylerbey’inden Kabataþ lisesine giden kýzlarýný
Anladým ki boþ yere aðlamamýþým
Senin sevgin gönlümün en çýlgýn muhabbetidir Ýstanbul’um.


Nuri Daðdelen
Özdere-Ýzmir
14/12/2011
Saat.23.40
Sosyal Medyada Paylaşın: