KAĞIRT KALEM,

Ne cananým kaldý ne caným kaldý,
Ýkiside birbirinden vazgeçti.
Ne o ona, nede o ona yardý,
Can çýkmadan evvel huyu terketti.

Hani can çýkmadan huy çýkmaz idi,
Can çýkmadan onu terk etmez idi.
Hani sözün sözdü yalan deðildi ..!
Bu yüreðim sermayeyi tüketti.

Daha fazla dayanmadý acýya,
En sonunda döndü bir kiracýya.
Hapsetti kendini dar bir odaya,
Dört duvarý derdine ortak etti.

Çýkmýyor ki sesi soluðu þimdi,
Kapýsý çalýnsa açmýyor kimdi,
Bakmýyor ki postacý mý gelendi,
Üþenip bakmadý sanki kâr etti..

TÝRYAKÝ bakmýyor çalan zillere,
Çalsa açamýyor telefon bile,
Cepte kaðýrt, elde bir kalem ile,
Susan dili o kalemi var etti..!

17 Aralýk 2011
01.22







Sosyal Medyada Paylaşın: