Karmakarışık...

Tene düþen bir kar tanesi,

Erir de süzülürken bedenden.

Bilir yolculuk en son topraða…

Toprakdan gelip,

Döner yine topraða.

Can olur, kan olur ;

Kuruyan ota…



Bir can ki su misali ;

Devri alemde, berrak yolculuk.

Çaðlar azgýn nehirlerde..



Hayat taþýr, her bir zerresinde.

Bir türkü çaðýrýr, yürekleri ürküten.

Duyarýz da , týkanýr hep kulaklar…



Dil hep ayný, ayný yere yolculuk.

Biliriz de, Okyanuslara akýp gittiðini,

Tersine döndürmek kimin haddine…



Sürüklenen hayat, akar gider.

Senaryosu yazýlmýþ bir film gibi.

Mutlu son mu, bilinmez ki…



Ne güneþler batar üzerinden.

Ne geceler düþer sýmsýcak güneþe.

Karanlýklarýnda parlar yýldýzlar.



Ay doðar karlý daðlarýn üstüne.

Ayazýnda üþür çaresiz bedenler.

Titreye titreye,

Kimbilir nereye giderler.





Bir dað ki, sarar üstünü karýn ayazý.

Kucaklar buz tutan her yanýný.

Isýtýr mý, bilinmez ki..



Güneþ doðar, buzullarýn üstüne.

Güler kararan yüzü daðlarýn.

Kardelenler in boynu bükük…



Þahinler düþer üzerine,Çaresiz mahlukatýn.

Bir sahnesidir sanki bu,

Senaryosu yazýlan hayatýn.



Bahar gelir de, ýsýnýnca tabiat,

Zakkumlarýn kokusu sarar her yaný.

Çiçek çiçek süslenir toprak…



Gelincikler düþer kara yüzüne.

Papatyalar sarar, mis kokulu.

Masmavi gökyüzünde ,

Bir cümbüþ eþliðinde yankýlanýr sanki ;

Tabiatýn türküsü.



Karmakarýþýk düþer.

Hayat denen yolculuk,

Ta! Sonsuzluktan bastýðýmýz yere…

Ýzleriz de bir film gibi hayatý,

Kalmaz Özetinde bir zerre akýl…



Erdinç Sert
Sosyal Medyada Paylaşın: