Ey sevgili bir dur da Dinle bir kez sesimi… Etme hemen öfkeye kapýlarak beni ret. Unuttuðun o günler bir gün aklýna gelir, Ellerini ovarak, belki içten aðlarsýn. “Ah, neden böyle oldu?” Dersin, denize bakýp, Martýlarýn dalýþa geçtiði o anlarda. Suya vurup yeniden yükselirken, Dayanýlmaz olacak içini yakan hasret.
Ve belki de bu hasret, Gözlerinin önüne o günleri getirir. Ýþte orda dur gülüm, orda derin nefes al; Alýrken hatýrla ki, bekliyor olacaðým. Nerde? Diye, düþünme. Koþ, hemen koþ; bekletme. Gittiðin günden beri, Eskimiþ o rýhtýmda, Gelirsin diye bir gün gözlerim hep yollarda, Bekliyor olacaðým. Ah sevgili gün olur, þu sesimi duyarak, Gelsen, seni bir ömür taþýrým ben sýrtýmda. Ýþte böyle bir halde içten konuþuyorken, Ýçimdeki sen ile, Aklýma geliverdi. Gittiðin o gün neden; Gitme, kal… Diyemedim…
Bu deniz; Kaç þaire ilham verdi acaba? Kaç âþýk’ý içerden hüzne boðdu; Kaç âþýk’ýn tükenen ömrünü gördü. Bilmem. Ve kaç âþýk gözyaþýyla ýslattý tahtalarý? Tuzlu suyla kaplanmýþ eskimiþ bu rýhtýmda Kaç âþýk’ýn rüyasýný hüsran etti bu deniz?
Öðlen vakti gelmeden, gün tepeyi aþmadan, Ýçin dýþýna vurup ve kabýndan taþmadan, Koþ gel, ellerim bomboþ. Bitmeyen hasret ile seni öteden beri, Gelecek bir haberi. Bil ki, eski rýhtýmda, Beklerken oldum sarhoþ…
Güneri Yýldýz (Elazýð, 14.12.2011)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Güneri Yıldız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.