Rüyasal

omuzlarýmda taþýdýðým kekre yarým ölümdü özlem
parmaklarýma deðin her mevsimine kendimi böldüðüm
yarýnlarýmý topraðý adýmlarýmla yararak ektiðim
bir sonsuzluk korkusunda...

sonlansýn istiyorum son yalnýzlýðý insanoðlunun
sonsuzlukta kaybolmak korkusuyla tüllenmeden ömür
ve aklýmýzýn maviye acemi lekesiz göðüyse sevda
bulutlanmadan çocukluðumuzun rüyasal kýsalýðý...

mütevazi pazartesilere benzemeliydi güleç yüzün
iç huzursuzluðumun son basamaðýnda sýcacýk sarsýcý
kýr günleri gibi kendinden bir aydýnlýkla arýnmýþ
kalmalýyým hiçbir þeye benzemeyen bir pazarteside...

erken baharlara alýþkýn deðilim bilerek geç geldim
geç geldim geç öpüþlere yýlkýsý açýk beyaz muþtulu
kendimi ben kirlettim aldandým ölüme acelem sanaydý
sanaydý kuþkulu gitmek kendindeki bir baþka kendine...



kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın: