Baþ Tacý
Gül ve bülbül
Güzellik ve þakýyan
Sevilen ve seven
Aslýnda iþtiyaktýr birbirlerine
Aþkýn varolmasý gereði
Halkedilmiþ misal
Gün düþer gül-üþür
Bülbül harlý sesiyle ýsýtýr
Hüzne dönük gürlemesiyle
Saracaktýr geceyi
Geliþi olmayan ayrýlýklarýn
Þahýymýþ bir bela
Kýskývrak yakalatýr kendini
Ýçinde eriyip tükenen bir muma
Ufkun çeperinde bir kýzýllýk
Koyu bir maviliði seviþir
Ve yorgun bir akarsu gibi
Döker gecenin koynuna kendini
Ýçerisi yýldýz çeþnisi bir dükkandýr gece
Iþýl ýþýl ve herbiri yalnýzlýk bakan
Sessizliðin en alasý irikýyým bir þamata
Alýr derin sokakalarýna taþýr fezanýn
Kalýn gövdesiyle ne kadar nobrandýr
Oysa gece çok hýzlý bir karanlýkken
Ölmek gibi aðýr bir suskunluða gömer
Nefesimizi tutmadan ölmüþüzdür iþte
Gül gümrahlaþan damarlarýndan akýtýr
Geceyi süslenerek çýkar karþýsýna bülbülün
Eti kemiði gül kokar gül konuþur bu yüzden
Sevgililer gül diliyle söyler aþklarýný
Þehladýr bu yüzden aþka dair her sebep
Gülün ömrü kadar kýsa ve rengarenk
Bülbülün feryadý gibi gül þamatalý
Sürülür endamýnca baþtacý kýlýnarak