örtülü gözlerinin önünde
minicik bir kýz çocuðuyum
sýkýlý diþlerimin arasýnda
poyraz esiyor
aç gözlerini baba
uzattým baþýmý göðsüne doðru
kocaman ellerinle okþa hadi
bak
ölü çocuklar adýmlýyor
ruhumun þafaksýz gecelerini
zilzurna sarhoþ karanlýðýn
serseri sokaklarýnda
sinsi turlarýný atýyor Azrail
yüreðimi parçalayan infiallerin eþiðindeyim
bilirsin
iki dudak arasý mesafede ölüm
sakýn
sakýn
kefene gülümseme baba
acý… sobelemesin bizi
yetimliðe hazýr deðilim
arafýn merdivenlerinde
aklýmýn dili kesiliyor
dile gelmemiþ dualar aranýyorum
deli divane
þakaðým
imansýz aðrýnýn pençesinde
alnýna dokundurduðum dudaklarýma
sýcaklýðýn yapýþýyor
hafifçe
asla soðuma babacýðým
i mgelerimin kan revan döþünde
sipersizim
pencere pervazýnýn soðukluðunda
salýncakta salladýðýn günleri hayal ediyorum
sýcak gülüþlerin gözlerime asýlý
ünlemsiz aðýtlarým
sessizce baðrýmý deliyor
üþüyorum
sancýlardayým
üþütme beni baba
haydi sar kocaman kollarýnla