/uyanýyor gökyüzü yine
dilsiz sabahlarýn hüznüne/
gölgesine tapýndýðým adam
eþgalini alnýndan kurþunlayip
üfüreceðim dergahýmýn baðrýndan
kan kokulu günah akýttýðýn avuçlarýmda
sübyan týnýsý
hangi nehirlerde yunmalý þimdi
söyle hangi nehir temizler izlerini
ya da sus!
nefesinde izmarit kokusu var
daraðacý gölgesindeki
mor cesetlere basýyorum
kül rengi mezarlara býrakmalý leþleri
içimdeki seni kusmak lazým
yapýþma yüreðime
dökül
dökül… ki adam bileyim
kapý ardýnda býraktýðým
ýslak düþlerim
þarapsýz sarhoþ
utanç! sinsi sinsi dolaþýyor bedenimin kuytularýnda
ateþe düþtüm
yangýn kahkaha attý
adýma sürtük demiþler
kimin umurunda
þiir geliyor þiir
delice
kýyamet eþikte bekleyen suret
verdim bastýðýn taþlarý ateþe
yürüdüðün sokaklarda düþmek haram
yansýn karanlýðýmda bu dünya
dokuz tahta eþliðinde
topraða karýþmaktý belki de
seni seviþimin abrasý
öp beni Azrail öp
cinnete ramak kaldý
sen Ýsrafil!
hýzlandýr voltaný
üfle suru
ki ölelim
ölelim
Yeþim Deren