Yerim de yok Yurdum da

Kanadý kýrýk kuþlar gibi
Hasret kaldým uçmaya
Keþfedemedim gökyüzünü
Þöyle
Sereserpe süzülemedim
Kýrlara ovalara vadilere
Bir de konamadým yüreðine
Þarkýmýzý fýsýldayamadým kulaðýna

Baharsýz güller misali
Tomurcuklanýp açamadým
Kar altýnda kaldý hep umutlarým
Öylece
Kýraðý çaldý yarýnlarýmý
Gecelerce titredi dallarým
Üþüyorum diyemedim
Güneþe sevdalý kardelen gibi
Sana kavuþtuðum an öleceðim.
Biliyorum


Yataðýna sýðmayan dereler vardýr ya hani
Ýþte aynen öyle!
Ömrümde sadece bir kere
Çaðlamak, coþmak istedim de
Ne çaðlayabildim nede coþabildim
Kurudum kaldým ellerinde
Eridim bittim buhar oldum günden güne
Sürükleyemedim topraðýmý, taþýmý
Kana belenen dertli baþýmý
Gömdüm sonsuzluðun koynuna
Çeviremedim yönümü sana
Akamadým yüreðine


Kahkahalar dan vaz geçtim.
Tebessümlerimi bana geri verin
Sizin olsun tüm sevinçler
Ben hüznümle de gülümserim.

Yer bulamadý yüreðinde, yüreðim.
Namekaným...


dil-ruba

15 Aralýk 2011 Perþembe 08:45


Sosyal Medyada Paylaşın: