bugün en üzgün resimleri çektiler ayrýlýðýn en uzun trenleri arasýndan... iþte kýrýlýp gidiyor sabahýn ilk konuklarý da; güz yelinin kapýsýna çarparak öylece.....
gülmenin adresi ben deðilim, onu benden sormayýn artýk.. zaten yazým da bozulup gitti, bir daha gelmemek üzere.
üstelik þimdi, dalgýn bir acýma düþüyor payýma, bu bozulmuþ yaz serüveninden.
varsýn güneþ gözlerimi geri vermesin. elbet bir yolunu bulup, ben de güneþli bir günde resimler çektiririm benim de birikmiþ alacaklarým olur dünyadan..
þimdi bütün trenlerini kaçýrdým aþkýn.. kopuyor rüzgar gülünün bütün yapraklarý. çözdüm hasretin bütün metinlerini bir bir. artýk yalnýzlýðý bile; hüznü hiç mi hiç duyulmayan bir yagmurun içinden vurmalý,
ya da alýþýlmadýk þeyler olmalý bugün; rüzgar bir kuþu alnýndan öperken, þaþýrýp daðýlmalý mesela.....
ve þimdi; gönlümü kýþlara sattým, yokluðunda; baharý görmesinler diye......
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gökhan Şahin. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.