Senin bana deðil, senin yalnýz kalmamaya ihtiyacýn var. Ve sýrf bu yüzdendir bana söylediðin bütün seviyorumlarýn. Sen biliyorsun aslýnda bütün günahlarýna, ayýplarýna karþýlýk yinede seni seveceðimi. Bu sebepten rahatsýn.
Seni býrakabileceðimi düþünemedin. Çünkü seni seviyordum deðil mi ? Býrakýrsam nefes alamazdým. Yaþamýn tadý kalmazdý bana göre. Baþkasýný görmezdi gözüm. Batardým en dibe kadar sensiz. Baþkasý sarmazdý yaralarýmý. En büyük aþkým sendin. Öyle mi ?
Bak iþte Saðýr Sultan bile duymuþtu hayatýna girerken. Ama çýkarken... Sessizce, kapýyý en sessiz biçimde yüzüne çarparak gidiyorum. Çünkü gerek yok duyurmaya... Sende duymadýn. Habersizdin gittiðimden.
Kulaklarýný aç ve iyi dinle beni !
Sen beni hayata baðlayan deðilsin. Sen benim canýmda deðilsin. Can verenimde.
OnDörtAralýkÝkiBinOnBir / 21.00
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hypochondriac Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.