Ýklimini böyle kurmuþ sevdayý yaratan baþka yerlere benzemez aþk coðrafyasý bu yüzden ayrý mevsimlerde yaðýyoruz sen yaðmur kar ben.
Sen yerin yüzüne deðince ölüler dirilir sayende þenlenir gönül kýrlarý can bulur sevi gülerek doðar topraðýn rahmindeki menekþe, ben daðlarda düþtüðüm gibi dururum baðrýmý delen çiçeklerle avunurum ay ýþýðýnda; ya da ayazlý þehrin sokaklarýnda çiðnenirken bir yaným bir tarafým heykel olur yalancý sanatçýlarýn elleriyle, ak olsa da hamurum neye yarar ki ben de onlara benzerim!
Yokluðunla mekik dokuyorum akþamla sabahýn arasýnda damarlarýmda zehir gibi dolaþýrken sen gizlice aklýma girip ömrümden çalýyorsun her gece, bir kez dokunsam tutacaðým seni ve teslim edeceðim kalbime haydi gel güzel hýrsýzým!
Erimezsem beklerim!
Sosyal Medyada Paylaşın:
ÖmerNazmi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.