Ömür dediðin yýllarýn tadýna hiç varamadan
Dört mevsimin içine bir bahar olsun sýðdýramamýþ
Karaçalýnmýþ yazgýlarýn adýna
Düþlerini telef etmiþ,
Eski bir topraktandýk biz.
Ne gül kokladýk, ne ellerimizde demet demet güller
Ferhat’ýn gezdiði çöllere bile düþmedi hiç ayaklarýmýz…
Sevgilerimizde olmadý herkes gibi,
Bir mevsimcik olsun çiçek devþiren…
Ellerimizin sýcaklýðýnda,
Buz kesiði yüreklerimiz de hiç ýsýnmadý.
Ne kadar aðýr anlamlar taþýrdý,
Rüzgârýn bile taþýmaktan bitap düþtüðü ah’larýmýz…
…………….
Zamansýzlýða sýðmayýp hüznü çoðaltan
Tüm mevsimlere inat olsun diye
Gülüþlerimin türküsünü taþýyan
Bir rüzgâr uðultusu gönderiyorum
Benden armaðan olsun sana
Bozkýrlarýn gülpembe tebessümlerinde
Asýrlarca önce yitirdiklerimizi
Bir eylül solgunu vakitte getirdim sana
Umutlarýmý da yolladým
Asi ve mavi bir denizin telaþlý dalgasýnda…
Suskunluðuma acemi gülüþlerimi baðýþladým
Sesimi al da, gel bana.
En çok sustuðum yerden kanat beni
Þefkatin tüttüðü gözlerinden taþan
Sevdana usulca sar beni
Gönlümün düþ aynasýnda açan çiçekleri
Has bahçeye taþýyan kelamlarla an beni
Yaðmur da yaðdý, kar da;
Gördün…
Yüzyýldýr böðrüm huzur duymadý
Artýk bil tahammülüm kalmadý
Umuda açan bir kardelen edasýyla
Nevbaharý muþtula bana
Bu yalan düzen içinde kendime yaban kaldým
Topraksýz yurtsuzum
Þafaklarý söken adreslerde belli et artýk yerimi
Acýlý bir ananýn sürgün kaderinde
Vurgun yemiþ çocukluk düþlerim
Gece perdesini üzerinden düþürürken;
Aðaran þafaklarla kucakla,
Asya’nýn umuda gebe yüreðini…
Perihan Tunçok Kýlýç
Esmize 14 Aralýk 2011