Ýyi bilinen bir merhumun Topraðý gömerken içine Ta dibine Ölü bir perde Kapanamadan daha Rüyasýný unuttuðu son kurþunla Yeniden gizlenmiþ Giz-lediler Giz-ildiler
Boyun eðmek için Topraða Daha çok erken Önce boyun lazým Sonra boyunduruk Sonra açlýk En önce korku Tabii ki tasmalý bir korku tabii ki ne kadar biat varsa sýrtýmýzda yazýlý hepsi bir ibadet tükenmeden tüketeceðiz
Teni gösteren bir zevk Hep o tüylü çýkýntýlar Savaþ biter bitmez seviþen özlemler Ustaca istiflenmiþ öykü tortularý Tüm yollar havada asýlý bazen yörüngesini þaþýrmýþ yeryüzü gibi
Bazen en iyi doðum Daðý dinlemektir Ama susarak alçaktan Heybet küçültür çünkü mavi en son ne zaman maviydi? önce bu renklerin tadýna bakalým sonra boyumuzdan büyük düþler kuralým
Her harf düþümünde Kimi yanýlýr Kimi yoðrulur Ortasýndakiler cennetliktir Ölmek için denemeye fýrsatlarý olmaz Ýþte öyle Hezeyan bir Haz bataklýðý iþte
Karanlýk bir akýntý boynumu yalayarak geçip de sicim gibi yaðan h a r f l e riyasýz Ateþin en körpesi havada Kim yakalarsa En uzaða o ölür...
Oktay Coþar
Sosyal Medyada Paylaşın:
Oktay Coşar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.