Özenti bir aþkýn prangalý mahkumuyum sanki Mutluluk kuþu gibi uçmaya çalýþýrken kýrýldý kanadým aslýnda...
Her ayrýlýk bir cinayettir Kanlý bir ölüm aslýnda Ardýnda derin þüpheler býrakan Faili meçhul sevgililerin oyun bozanlýklarý...
II
Bazen þansým benim yerime atýyor zarlarý Her labirentten kolaylýkla çýkacakmýþým gibi sanki Çýkmaz sokaklarý umursamýyorum bile Kaydýraktan kayan çocuðun körpe hazzý sanki Ama kim ne derse desin Her ayrýlýk bir cinayettir Geçmiþteki sevdalý hançerlerin izleriyle dolu...
III
Umut dediðin þey Yedi kollu canavara dönüþüyor bazen Umudun umudu tükendiði vakitlerde Ya da umudun umudu tükettiði vakitlerde Bir anda karanlýðýn dibi görünüyor kendisinde Umutsuzlukla sancý iþ birliði yapýp Giriveriyorlar bir zamanlar umudu olan insanýn kalbine...
IV
Parlak ýþýklar Sarhoþ bir gece Pýrýltýlýymýþ gibi görünen sahte zevk zamanlarý Rüyadan çýkývermiþ þehvetli duygularýn kýpýrdanýþý sanki Sabaha doðru yaklaþan baygýn bakýþlar Karambol Kaosun türevleri Yorgun düþmüþ harflerin üzüntülü zamanlarý Ýþte bu gece bu öykü de buymuþ diyorsun Ne yazýk! Yüzler mercekle büyümüþ gibi sanki Ama eninde sonunda güneþ bitiverecek gökyüzünde Gün zaten aðarmak için pusuda Bir oyun var burada Kim kime dum duma...
V
Anlamý anlamsýzlaþtýran bir kurgu sanki her þey Sanki biri uykumun içine zehir katmýþ gibi Evet evet! Bol ýþýklý Bol renkli bir gece portresi bu...
Sokaklarýn hiç günahý yok aslýnda Oysa kendi içlerinde bir romandan alýntýlar yaþanýyor her gün Bir adam baðýrýyor : ’ Ver lan borcunu!’ Bir adam baðýrýyor : ’ Sevmek suç mu ulan!’ Arabeskin buðulama yeneni, yaþananlar Bir kadýn baðýrýyor :’ Sevmiyorum artýk seni! Býrak beni’ Bir kadýn baðýrýyor :’Kimdi o kadýn, söyle kimdi o!’ Uyaklý ya da uyaksýz baðýrýþlar iþte Hiç günahý yok sokaklarýn En lezzetli yemekleri tiner olan Kafasý, elleri, kollarý, ruhlarý çizik çocuklar Tertemiz hijyenik yaþamlarýn farkýnda bile deðiller Sanýyorlar ki dünyanýn da eli yüzü kirli O yüzden düþmanlar düzgün yürüyen insanlara...
VI
Filler gibiyim artýk Terk edilmeden önce mezarlýðýma gidiyorum Ayrýlanlarýn mezarlýðýna Görünen ayrýlýðýn kýlavuza da ihtiyacý yok Zaten gemim dalgalarýn tutsaðý Battý batacak, su alýyor En çok acýtan canýmý Umarsýzlýðýn diz boyu olduðu zamanlar Týpký kuyu gibi son demleri umarsýz aþklar Suyu bitince kuruyor Ne umut kalýyor ne sevda...
VII
’Seni seviyorum’larýn intiharlarý var bir de Kimi onurlu Kimi kaypak intiharlar Kaypak intiharlarýn içinde oyunlar saklý Onurlu intiharlarýn içindeyse asla yok ihanet Belki ihaneti tatmak var intihar eden için Üzücü... Seni seviyorum cümlesini bir anda daraðacýnda görmek Nefessiz kalacaðýný bilmek... Uçan balon gibi aslýnda bazý ’seni seviyorumlar’ Bir umutla býrakýyorsunuz havaya Uçuyor Uçuyor Yükseliyor Yükseliyor Sonra patlýyor...
VIII
Odamdayým Kitaplar düzensiz Mum alevi titrek titrek beni seyrediyor Bunlarý yazdým iþte bu gece Þiir olsun diye deðil düzyazý olsun diye de deðil bir þey olsunlar istemedim bu gece sancýmýn esiriyken yazdým ama en iyi ruh sancýlý insanlar anlayacak bu yazýyý ya da bu karmaþayý yani uzun süredir çýkmayý bekleyen bir sancý doðurdum sanki bu sayfaya belki de hiçbir þey anýmsamayacaðým uyanýnca hafýzasýný kaybetmiþ, mutsuz biten bir aþk öyküsü gibi...
Oktay Coþar Sosyal Medyada Paylaşın:
Oktay Coşar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.