sankili bir son kabustu kuþkularýmda bulanýk med cezirli gözbebeklerindeki...
arta kalanlarýmýzý paylaþtýk hep zamansýzdýk hiçbir öykümüz grileþmedi aðrýlarýmýzda aslýnda vazgeçilebilir deðildik kendimizden vaz geçtik...
ýslak yaseminler hazýrlanýrken kirpiklerine buluþmalarýmýzýn herhangi bir bulvarýn toz dumanýnda saçlarý aðaran her güz kederinin sessiz müdavimleriydik her ayrýlýðýmýz bir ilk ayrýlýk gibi..
"bizdik her sonun kaderi iþlek duraklara üþengeç arabesk kaoslara uðrak iki kendini bilmez çocuk"
bu yaz yaz güneþiyle kurudu gözyaþlarým yakacak yürek hazýrladýmdý sanki varoþlarý is kokulu parçalanmýþ yalnýzlýklarýma...
þimdiyse içime akýtýyorum gözlerimdeki sensizlik zehrini yüreðim üþüyor susuyorum acýyorum zamana hiçbir anýmdan iþ çýkmýyor azraile ölümüm de kalýyor sana...
zaman küçük ayrýntý hayat arta kalanýmýz sonsuzluk çöplüðünde birlikte ve yalnýzýz iþte...
kaðan iþçen
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.