Bir acýnýn çaðlayanýna düþtük iki gözüm
bir uçurum kýyýsýna
tutunduðumuz dallar incecik kýrýldý kýrýlacak
ne halden anlayan oldu ne de soran hatýrýmýzý
nasýl da acýyor hayatýmýz bir bilseler
bir bilseler neden hüzün yüklü bakýþlarýmýz
kýr düþmüþ saçlarýmýz
umudun siyaha büründüðü yerdeyiz
kimse bilmez kimiz biz, adýmýz ne, nasýlýz, nerdeyiz?
kalmadý bir anlamý artýk hayatýmýzda aþkýn, ayrýlýðýn
açan gülün, düþen yapraðýn, akan ýrmaðýn
sonbahar rüzgarlarý esiyor þimdi gönül ülkemizde
hayatýn ýstýraba dönüþtüðü yerdeyiz iki gözüm
Kimse bilmez kimiz biz, adýmýz ne, nasýlýz, nerdeyiz?
gözlerimizdeki bulutlarý kovsak
kirpiklerimiz yaðýyor yüreðimize
kirpiklerimizi baðlasak
kimsesizliðimiz týkanýyor boðazýmýza
kedere aralanan kapýdýr þimdi zaman
damarlarýmýzda kývranan ihanet acýsý iki gözüm
zaman deðiþti iki gözüm
hangi aðzý öpsek kokuyor
hangi duvara yaslansak çürük
her gece böyle uykusuz, yorgun, viran
yüreðimiz kanýyor, yanýyor ciðerimizín ortasý
bir ömürdür yorgunuz yollarda,
yaralýyýz
Kimse bilmez kimiz biz, derdimiz ne neden karalýyýz
hangi adaya sýðýnsak ihanet
sarý fýrtýnalar sarývermiþ kýyýlarýmýzý
suyu çekilmiþ ýrmaklar gibi
her dalga ömrümüzden bir þeyler kopardý iki gözüm
hiç bir liman saklamiyor bizi artýk
hep keder, hep hüzünle geçti hayatýmýz iki gözüm;
kanadý kýrýk kuþlar, yaralý turnalar, yetim ve yoksul çocuklar,
baðrý yanýk analar, baþý eðik babalar geçti ömrümüzden…
bu dünyada yönünü yitirmiþ iki kýrýk tekneyiz
denizi kirlenmiþ martý,
nereye uçsak uçurum
zehirli oklar saplanýyor kanatlarýmýza
gözlerimiz hüznün teknesi
hangi adaya sýðýnsak ihanet
hangi dala konsak kýþ
ne yana dönsek bir yanýmýz küs
ne yana dönsek yaðmur hýçkýrýklarý
kime baksak gözleri öksüz
aynalarda paramparça yüzümüz
yüregimize batýyor kýrýklarý
baharlara sevdamýzý, daðlara hayrkýrýmýzý duyuramadýk
dokunamadýk kanadý kýrýk güvercinimize
unuttuk içimizdeki umutlarýn beyazlýðýný
mavileri, yeþilleri, allarý unuttuk
sonu olmayan bir yolda gidip geldik bir ömür
kararýp kaldý düþlerimiz bir çöl akþamýnda
oysa uzak daðbaþlarýna yazmýþtýk umutlarýmýzý
denizlere, dalgalara, firtýnalara,
upuzun ýrmaklara yazmýþtýk sevdalarýmýzý
ki, kanatlarý sevdalý iki güvercindik mavi göklerde
vurulduk iþte yaþama týrmanýrken sevinçle iki gözüm
vurup göðsümüzden mülteci kuþlarý
hançerleyip ömrümüzü gidemedik buralardan
en çok temiz kalmak isterken kirlendik iki gözüm
vurulduk iþte ah iki gözüm vurulduk
yaralandýkça yaramýzý güneþle sardýk
zaman gelip geçti bütün baharlar geride kaldý, bütün keþkeler anlamsýz
ömrümüzde hep yýkýntýlar, depremler, kararan mevsimler geçti
geçen bütün mevsimleri beraber sýrtladýk temiz yarýnlar adýna
bir gün öpüp hayatý yaþlý gözlerinden
toplayýp pýlýmýzý, pýrtýmýzý çekip gideceðiz bu diyardan üzülme
varsýn özlemlerimize ihanet etsin hayat
sayki, acýklý bir flimdi seyrettik bítti
beceremedik ne yaþamayý, ne gülmeyi, ne de ölmeyi deriz þu yalan dünyada…