DÖNGÜ

Döngü,
çember çeviren çocuklarýn oyunlarýnda gizli
biliyorum,
gitsem beni öldürecek
intiharý kirpiklerinden olan
o iki damla
öz suyun mu
bana her tohumda can suyu olan
yanaklarýndan akýp da…

Biliyorum
habersiz geliyoruz
gideceðimiz gibi habersizce.

Korkularýmýz gözyaþý dileniyor
gözyaþýmýz hüzün
hüzün yalnýzlýk
ve yalnýzlýk her seferinde aþk.
Aþk ki
o kadýn da baþlayan
çaresiz,
habersiz,
nihayetsiz
Tanrý’ya akan.

Aþk ki,
Ýlmini Fuzuli’den alýp
Veysel’e katan,
Ve ham çamurumuzu piþirip kavuran
Kavurup topraðýn koynuna býrakan.


Biliyorum
aðrýdý yeniden doðumlarým
ay ýþýðý derman olmaz
olmaz ki
alýp süreyim beyazýný þakaklarýma.


Sancýsýný rüzgara veren aðaç
sonrasýný topraða sunan yaþam
ve her seferinde yeniden baþlayan
oysa öncesinin geç kalmýþ bir tekrarý olan
gece
sokaklar
yalýn ve kalansýz yollar
Ey insan!
Bizden mi geliyor bu yalanlar?
Biz de mi yaþýyor tohum
Bizden mi sýzýyor acý
Biz miyiz geçmiþini bir rüya gibi unutan
Unutup kendisiyle savaþan.

Bir yorgun akýl
Bitik bir geceyle kalýyorum
En olmaz düþleri kuruyorum
Sýnýyorum yalanlarý
Bütün aðrýlarým kabuklanýyor
Uyanýyorum ki sen varsýn yanýmda
Ve bir þiir
Ola ki bütün þiirlerin toplamý bu
ellerinde ki
Döngü çember çeviren çocuklarýn
Oyunlarýnda gizli.

Sosyal Medyada Paylaşın: