MEKTUP

Çocuk olmadan genç olduk da belki,
erkenden büyüdük,
adam olduk.
Gençtim.
genç hayallerime kattým aþklarýmý.
neyi sevdiysem aþkla sevdim.
böyleyim.
Hep böyleydim.
Kýrýlgan
ve geçmiþ zamanlý bir anlatýydý her þey.
ne yapsak
ne kadar uðraþsak
ne þimdiki zamanlý oluyordu
ne de geniþ zamanlara kalýyordu sevmeler.
Takvimin bir yerinde
bir biçimde kaybetmek
kaçýnýlmazdý
kaybederek yürümekti
tek gerçek.
Kim inandýrdýysa bir zamanlar,
þiire ve büyüsüne inanmýþtým.
Sen güneþin hasadýný yapýyordun.
Gençtin.
Ben genç olmayý,
seni tanýyýnca arzuladým.

Gençtim.
Kim bilir hangi düzenbaz Tanrýnýn
yanlýþ tasarýmýydý yaþam.

Kim bilir kim bahse girmiþti bizim için
ve kim bilir ne zaman býkmýþtý bizden Tanrý,
ne zaman vazgeçmiþti aþklarýmýzdan.

Ben gençtim;
uykusuz gecelerimin kaçak telefonlarýnda,
cömert mektuplarýmda,
ve çabucak
ve kavak yapraklarý kadar çok severken
ve çokça yanýlýp acemi sevmelerimde
kaybederken, düþerken
gençtim.

Aðlamayý,
anlaþýlmadýðým ya da çokça yanlýþ anlaþýldýðým
acemiliklerimde istedim.

Þimdi,
kuracaðýmýza inandýðým dünyanýn eskizlerinde,
çoktan bitmiþ bir hayalin kanatan kýrýklarý arasýnda
yavþaklarýn,
kalpazanlarýn
sözlerini söyledikten
hemen sonra unutanlarýn
ve aþký aptallýk sayanlarýn arasýnda
az verip çok arayanlarýn
sözsüz ve antsýzlarýn arasýnda
Aðrý Daðýnýn karþýsýnda
kurak
ve dikenliyim.

Siyasal,
sosyal ve
yaþamsal açmazlarýn karþýsýnda
kanamýþ kalbim
ve çay tepsisinin altýnda yanan ellerimle kýrgýným.

Oynanmýþ oyunlarda yenik ve sobeliyim
bulunmuþ kýtalarda
tanrýlarýna küskün bir kýzýl deriliyim.

Artýk yalnýzca
devrik cümlelere yakýþan gerçeklerin karþýsýnda
ve baþý bozuk dalgalarýn arasýnda
çok
ve habersiz vuruldum.

Tanrýnýn býrakýp gittiði kýyýlarda
tanrýcýklar fink atarken
unutulmuþ günahlarýnda Adem ile Havva’nýn
yerinde durmayan
günahsýz bir incir yapraðýyým,
kurumlarýn gölgesinde
ezilmiþ böcekler gibi
küçülmüþ insansý denizlerinde
Zincirinin yerini bir türlü bilemeyen
bir zenciyim belki.



Sosyal Medyada Paylaşın: