Þu an ölmek isterken kaným damarlarýma coþmakta. Ýnadýna inadýna zaman üzerime koþmakta. Ýki parmak arasýnda nefes gelip gitmekte. Zor olan oysa, kolay nedir ki?
bedenim özgür, ruhum halatta. Ufuklarýn ucu derin siyahta. Gözlerim acý acý yalan ýþýmakta. karanlýk zorsa, aydýnlýk nedir ki?
Güzleri hep bir kar tanesi çalarken, Bir damla denize talan olurken. yaþamým ölüme böyle koþarken. Her sevda zorsa, Mecnunluk nedir ki?
Ýþte kopacak kalpte kýyamet. Ters düz olacak onca ziyafet. Ýsteði bitmezken koca deryalýk servet. Düzlük zorsa, kýyamet nedir ki?
Çözemezsin sorularý sabrýn sýnýrda kalýr. Daðlar kadar sabrý hangi ömür alýr? Ýþte bu yüzden kalabalýkta tek dostum sessizlik. Gerçek olan en sevdiklerin oysa yalandýr.
Sosyal Medyada Paylaşın:
hayal alemi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.