Ben seni hiç unutmadým ki,
Seni, unutmayý unuttum.
Öyle dalmýþým ki seni sevmeye
“Seviyorum” demeyi unuttum
Yaðmurunda ýslanmak öyle güzel ki
Üþümeyi unuttum…
Sevdanýn ateþinde küle dönerken
Ben yanmayý unuttum
Rüzgarýna tutunup çýkýnca göðe
Nefes almayý;
Dipsiz gecelerde yalnýz kalmayý
Gözlerine bakýnca koca dünyayý
Acýlar içinde aðlamayý unuttum…
Hüzünleri unuttum.
Her duamda seni dilerken Rabbimden
Cennetimi unuttum
Seni deðil be gül yüzlüm
Gülen yüzünde, sensizliði unuttum.
Ve eðer…
Bir kelebek gibi
Uçup gitmeyeceksen
Bir yýldýz misali
Kayýp düþmeyeceksen
Ellerini elimden,
Gözlerini gözümden
Baþýný da göðsümden
Çekip incitmeyeceksen
Bir de benden baþka yar
Bulup sevmeyeceksen
“Seviyorum seni”...
Bir daha unutmadan
“Seviyorum” demeyi,
Unutmadan konuþmayý
Ya da iþitmeyi,
Ses ver sen de
Tut ellerimi...
Ses vermezsen eðer
Unuttuðum ne varsa
Aklýma gelir
Alev olur
Yakar…
Utancýndan,
Gözlerim yere bakar
Dilim susar, yüreðim kanar
Ruhum, dönmemek üzere
Alýr baþýný, göklere çýkar.