PARADOKSAL DEJAVU

Bir senden öncesi var þiirlerimde
Bir de senden sonrasý
Aslýnda senden sonrasý
Senden daha önceydi
Ve ben þiirlerimde yaþamýþtým
Birlikte yaþayacaðýmýz herþeyi

Seninle baþlayan þiirsel birlikteliðimiz
Bir can olup tene giriþinle sona erdi
Zamanýn durduðu o vakit
Paradoksal bir sana kavuþmanýn
Ýstendik ayrýlýþýný yaþadým hayalinle
Ýronik yansýmalar arasýnda

Sonrasý
Tam bir dejavu
Aþkýnýn ütopyasýndan
Gerçekliðine geçiþin arafýnda
Gidiþ geliþler
Þiirlerimden gerçeðe
Gerçeklikten þiirlere

Sanki kýsýr bir döngüselliðin
Filmi yansýyor perdeye
Daha önce görmüþtüm dediðim
Sonu ayrýlýkla biten hüzünlü bir film
Ve derinlerden gelen gözyaþlarým
Ýðnemsi dokunuþlarla iz býrakarak
Ruhumdan kalbime yol buluyor
Her defasýnda

Film her baþa sardýðýnda
Gülümseyen bir yüzle sarýldým sana
Yeniden
Ýlk kez izliyormuþçasýna
Hatta gündüz düþleri bile gördüm
Gelecekteki bize dair
Kabul olmayacaðýný bildiðim dualar ettim
Durmadan
Býkmadan
Yok kadar bir ümitle
Senaryo yeniden yazýlabilirmiþ gibi
Avuçladýðým dualarla
Týrmanýp çýkmaya çalýþtým
Dejavusal karadelikten, gün ýþýðýna, sana

Sen, her þeyden habersiz ilkleri yaþarken
Gülen yüzünle güne baþlarken
Ve her defasýnda umutla coþarken
Ben, ilmek ilmek zamana iþlenen bir acýyla
Omuzuna yaslanarak ayakta duruyordum
Birlikteliðimizin, gelecek cenaze töreninde

Gizliden gizliye þiirler çekiyordu zihnimi
Gölgeler arasýndan
Korkuyla kaçýyordum senin kollarýna
Gülüþlerin avutuyordu beni
Senden, sana geliyordum her seferinde
Ve sana her geliþimde
Yeniden aþýk oluyordum
Sen beni yeni tanýsan da
Ben seni yýllardýr tanýyordum
Hatta bu yüzden
Anlam veremediðin kadar
Seni çok seviyordum

Geçmiþe dayanan bu sevdada
Sen gelmeden baþlamýþtý maceramýz
Bütün þiirlerimi sana yazmýþ
Hep seninle buluþmuþtum geceleri
Ve her buluþmamýzda
Sen þiir olmuþtun, þiir sen olmuþtu
Sen kalem olmuþtun, kalem sen olmuþtu
Buzbeyazý bir kaðýdýn sýcacýk kollarýnda
Ve her güneþ doðuþunda sen
Þiirsel sözcüklerin penceresinden
Gökyüzüne çýkýp yýldýz olmuþtun
Sonraki geceye kadar
Hiç küsmedim sana
Hiç uzak durmadým
Her geri dönüþünde
Yeniden aþka daldým
Hatta her gece dönesin diye
Yolunu bana getiren yeni yeni þiirler karaladým

Sonra bir gündüz vakti çýkýp geldiðinde
Tene girmiþ bir can olarak
Ýrkildim, silkindim, uyandým
Farkýna varmadýðým bir kayboluþtan.
Hatta geceleri ve yalnýzlýðýmý terkettim
Ardýma bile bakmadan
Þiir ve deniz bile senden sonraya kaldý
Geri kalanlar gibi
Ardýndan ayný dejavu
Sonunun ayrýlýkla biteceðini gördüðüm
Candan öte kavuþmalarýn farkýndalýðý kavurdu
Arafta debelenen ruhumu
Seni bana getiren her çizgi
Beni kayan bir yýldýza götüren yol oldu sanki
Ve belki de o ardýna takýldýðým yýldýz sen oldu
Ya da sen yýldýz oldun
Sonsuzluða giden yolda
Ölümsüz bir can oldun
Ve þiirlerimdeki sevgiliye
Artýk tanýdýðým bir yüz oldun
Ýyi ki tanýdým seni
Ýyi ki var oldun



Sosyal Medyada Paylaşın: