Hayat dedim; Nasýl da oyuncak etmiþ bizleri kendine, Sanki hokkabaz haspa! Almýþ avucuna her birimizi, Çeviriyor sanki yosma! Bir telaþ ki almýþ bizi sorma, Savrulup duruyoruz; bir o yana bir bu yana… Hâlbuki en güzel demindeyken hayatýn Düþe verebiliriz biz avucundan…
Mutsuzlukmuþ, Ýhanetmiþ, Ölümmüþ iþte! Gökyüzünü görmek bana nimet ise Bu yüzü kara korkuluklardan bana ne!..
Sonra hoþ geldin dedim kedere; Bilirim yarýn gideceksin baþka bir sefere…
Düþündüm bugün; Aðlarken bulutlar pencereme…
ZUHAL ERASLAN Sosyal Medyada Paylaşın:
cancer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.